Parmak emme davranışı doğum sonrası ilk aylardan itibaren hemen hemen bütün çocuklarda görülür.Anne rahminde dahi parmak emen çocuğun en güçlü reflekslerinden birisi emme refleksidir.1 yaş civarı çocukların nerdeyse yarısı parmak emer.3-4 yaşlarına kadar normal kabul edilen parmak emme davranışının 5-6 yaş civarında ortadan kalkması beklenir.
Bebekler bu davranışı zamanla genelleyerek; oyuncaklarını veya farklı nesneleri emme olarak sergilerler.Anneler çoğunlukla bu durumun açlıktan kaynaklandığını düşünürler. Çoğunlukla yanılırlar.
Bebeklik döneminde erken memeden kesme; sonrasında biberon ve emzik kullanılmaması çocuğun emme dürtüsünü tam olarak tatmin etmeyeceğinden bu davranış gelişebilir.
Emme dürtüsü acıkınca,uykuya dalarken veya çocuğun kendini güvensiz hissetmesi sonucu oluşur.
Genelde içe dönük, utangaç ve sıkılgan çocuklarda daha sık görülür.
Bazı çocuklar zorluklarla karşılaştıklarında, stres, korku, kaygı yaşadıklarında da parmak emerler.
Çocuğun yaşadığı herhangi travmatik bir olay( yeni bir kardeşin doğumu, anne baba ayrılığı, yuvaya başlama) da çocukta gerilemeye yol açabilir.
Ebeveynin koruyucu ve kollayıcı olması,çocuğa yaşından küçükmüşçesine muamelede bulunulması da nedenler arasındadır.
Bazen de çocuk yapacak ve ilgilenecek hiçbir şey bulamadığında sıkıntıdan da parmak emebilir.
Okul çağına kadar yaşanan bu durumda aile çok fazla telaşa kapılmamalıdır. Okula başlamayla birlikte zamanla bu davranış hızla kaybolur.Okul çağına gelip de hala parmak emmeye devam ediyorsa o zaman gerekli önlemleri almakta fayda vardır.
Öncelikle çocuğa bunun bebeksi bir davranış olduğunu, dışarıdan bakıldığında çok hoş görülmeyeceği,bu durumun dişlerinin görünüşünü de etkileyeceği basit bir dille anlatılmalıdır.
Ailenin bu durumu sürekli konuşması, eleştirmesi, kıyaslamalar yapması çocuğu daha da güvensiz hissettireceğinden sorunun şiddetini artırır.
Çocuğa sürekli sözlü uyarılarda bulunmak ve inatlaşmak da genelde sonuç vermez. Bu durumda çocuğu oyalayacak, dikkatini farklı yöne çekecek etkinliklerde bulunulmalıdır.
Baskıcı bir tutum kullanmak, ellerine eldiven takmak, acı ojeler ve caydırıcılar kullanmak etkili olmadığı gibi tehlikelidir.Zorla ortadan kaldırılmaya çalışılan davranış kekemelik, tırnak yeme gibi farklı davranışsal bozukluklarla tekrar ortaya çıkabilir.
Çocuğun ihtiyaçlarına bağlı olarak sevgi ve güven ihtiyacı ona ayrılacak özel zaman dilimlerinde karşılanmalıdır.
Bu davranışın çocuğu rahatlattığı ve güvende hissettirdiği düşünülerek fazla telaşa kapılmadan kendiliğinden ortadan kalkması beklenmelidir.