BİLGİ VE RANDEVU İÇİN

+90 212 542 59 25

+90 555 440 55 22

Öfke ve Saldırganlık

Çocuklarda Öfke ve Saldırganlık

Saldırganlık, insan ve hayvanda doğuştan var olan içgüdülerden biridir.Her yaş döneminde saldırganlık dürtüsünün dışa vurumu farklı  şekildedir. Çocuklar küçük yaşlarda toplumsal normlardan habersizken özgürce bu dürtülerini sergilerler. Ağlar, bağırır, vurur, kendisini yerlere atıp tepinirler.Büyüdükçe toplumsallaşmanın etkisiyle içlerindeki saldırganlığı farklı yollarla dışa vururlar.Ancak bu dürtü asla ortadan kalkmaz.Bazı çocuklar ise içlerindeki dürtüyü dışa vuramazlar;  kendilerine yöneltirler.Kendilerine vurur, üstünü başını yırtar,kafalarını  duvarlara vururlar.

Ortaya Çıkma Nedenleri

Kalıtımsal faktörler

Hatalı anne baba davranışları (Cezalandırmalar, aşırı sert ve hoşgörüsüz tutumlar)

Aile içi huzursuzluklar ( anne baba geçimsizliği, kavgaya, tartışmaya  ve şiddet içerikli davranışlara tanıklık eden çocuklar)

Çocuğa ilgi, sevgi ve güven duygusunun  yeterince verilememesi

Televizyon veya internet üzerinden şiddet içerikli filmler, videolar izlemesi.

Fiziksel cezalandırmalar ve dayak

Sosyal ve kültürel nedenler (erkek çocuklarının saldırgan davranışlarının bazı toplumlarda kabul görüyor olması,çocuğun bu davranışları kabul edilebilir davranışlar olarak algılamasına yol açar.)

Öfkeli ve Saldırgan Çocuklar Nasıl Çocuklardır?

Sinirlidirler. Hemen parlamaya ve öfkelenmeye hazırdırlar.

Etrafındakilerle  ilişkileri gergindir. En ufak bir anlaşmazlıkta bile sorun çıkarabilirler.

Kavgaya meyillidirler.

Kural tanımazlar.Verilen cezalardan etkilenmezler.

Yapmak istedikleri şey herhangi bir nedenden dolayı engellendiğinde bu durumu   tolare  edemezler. Evde ve okulda sorun yaratırlar.

Gösterdikleri hırçın davranışlar onlar için kendilerini ifade etme biçimidir.

Neler Yapılabilir?

Anne baba çocuğa davranışlarıyla olumsuz model olmamalıdır. Çocuğun önünde tartışmamalı, kavga ve küfür etmemelidir.

Çocuk kaç yaşında olursa olsun ihtiyaçlarına karşı duyarlı olunmalıdır.

Çocuklarını diğer çocuklarla kıyaslamamalıdırlar.

Anne babalar çocuklarını engellemekten kaçınmalıdır. Tam aksine onların yeni şeyler keşfetmelerine, farklı deneyimler elde etmelerine olanak sunmalıdırlar.

Anne babalar çoğu zaman çocuğun davranışlarıyla baş edemediği için her istediğini yapar. Yeter ki sussun ya da kimseye zarar vermesin diye çocuğun her istediğini yapmak geçici bir çözümdür.

Disiplin uygularken ceza ve dayaktan  kaçınılmalıdır.Şiddet içeren yöntemler çocuğun size karşı daha çok öfkelenmesine ve ilerde daha saldırgan davranmasına  neden olur.

Çocuğun çok öfkeli ve çevresine zarar veriyor bir durumdayken öncelikle onu ortamdan uzaklaştırıp; sakinleşmesini beklemek gerekmektedir. O sırada mantıklı açıklamalarda bulunmak yararsızdır.Sakinleştiği zaman konuşulup, duyguları anlaşılmaya çalışılmalıdır.

Bazı çocuklar saldırgan tutumlarıyla gerek isteklerini yaptırır; gerekse ilgimizi çekerler.Bu yüzden  gerektiğinde görmezden gelerek, gerekli yerlerde kısa ve etkili açıklamalar yaparak davranışları önlemeye çalışılmalıdır.

İçlerindeki enerjiyi  yada saldırganlığı doğru şekilde yöneltebileceği uygum ortamlar sunulmalıdır. ( spor, sanatsal faaliyetler…)