Korku, insanın doğasında var olan belirli sınırlar çerçevesinde de var olması sağlıklı bir duygudur.İnsan doğumdan itibaren kendini korumak adına dış dünyadan gelen uyaranlara karşı endişe ve kaygı duyar.Çünkü ne olacağını, ne yaşayacağını bilmiyordur.İnsan bilmediği şeyden korkar,kendini korumak ister. Ancak yaşı ilerledikçe olaylar üzerinde kontrol sağlayacağını deneyimledikçe bu duygu azalır.Kişide korku duygusunun var olması tehdit içeren durumlara karşı da önlem almasını sağlar.Bütün korkulardan arınmış, hiçbir şeyden korkmayan insan tehlikelidir.
Çocukların hemen hemen hepsi birtakım şeylerden korkarlar.Hayat karşısında bilmedikleri çok şey vardır. Aynı zamanda bilişsel yeteneklerinin sınırlı olması ve hayal güçlerinin çok geniş olması nedeniyle de gerçekçi değerlendirmelerde bulunamaz, korku içeren sonuçlara varabilirler.Büyüdükçe, çevrelerini tanıdıkça bu korkularının gerçekçi temellere dayanıp dayanmadığını fark edecekler ve birtakım korkular kaybolacaktır.
Korku Çeşitleri
Çocuk büyüdükçe korkuları değişir. Gelişim süreci açısından bu durum normaldir.Bebeklik döneminde en çok sesten korkarlar.6.ayın sonuna doğru ise en çok yabancılardan korkmaya başlarlar.1,5- 3 yaş arasında karanlıktan, anne babadan ayrılmaktan, dilenci, hırsız, canavar,hayalet gibi kavramlardan korkarlar.4 yaşında korkular en üst seviyeye ulaşır ve 5 yaş civarında durulur.6 yaşında ise tekrar korkularda artış olur.2-6 yaş arası korkuların en yoğun olduğu dönemdir.Okul döneminde ise daha çok somut şeylerden korkarlar.’Kendisine birinin zarar vermesi’ gibi.
Çocuklarda Sık Karşılaşılan Korkular
Karanlık korkusu
Su korkusu
Tuvalet ve banyo korkusu
Yabancılardan korkma
Anne babadan ayrı kalmak korkusu
Yalnız yatma korkusu
Hayvanlar
Okul korkusu
Kalabalık içine girme korkusu
Anne Babalara Öneriler
Öncelikle korkunun normal bir duygu olduğunu, her insanın birtakım şeylerden korkabileceğini belirtmek gerekir.
Anne baba olarak kendi korkularımızı nasıl yaşadığımızı gözden geçirip,olumsuz model olmamaya gayret etmeliyiz.
İhtiyacı olan sevgi ve güveni hissettirmeli, gerektiğinde yanında olabileceğinizi bilmelidir.
Çocuğun var olan korkusunu ciddiye alıp, paylaşması sağlanmalıdır.
Korkuları küçümsenmemelidir. ‘ Bunda korkacak ne var?’ ya da ‘Koskocaman oldun hala bundan mı korkuyorsun?’ gibi söylemlerde bulunulmamalıdır.
Çocuğu küçük yaşlardan itibaren ‘doktor,polis,asker’ gibi kavramlarla korkutulmamalıdır.
Disiplin yöntemi olarak ceza yöntemi kullanılmalıdır. Mesela siz çocuğunuzu yaptığı bir davranıştan ötürü odaya kilitleyerek cezalandırırsanız ilerde tek başına kalma korkusu geliştirebilir.
Korkabileceği televizyon görüntülerinden olabildiğince uzak tutulmaya çalışılmalıdır.
Son olarak çocuğun yaşadığı korkunun normal mi yoksa aşırı bir boyutta mı olduğu gözlenmelidir.Çocuk korkularıyla başa çıkamıyor ve bu korkular yaşamını ciddi boyutta etkiliyorsa tedavi yoluna gidilmelidir.